Tránsito
Rebeca Solla, 29, Pontevedra
Colleu a nota e comezou a ler: "Sabes que isto non é real. Esperta."
Sentíase confusa, era a súa letra e estaba asinada por ela, pero non lembraba ter escrito nada.
Engurrou o papel de forma inconsciente e camiñando deixou caer a nota como caen as cabichas esgotadas. Dirixiuse cara o océano turquesa que tiña en fronte. Quería somérxerse e nadar entre arrecifes de coral.
Ao outro lado seus irmáns despedíanse, co mesmo océano esbarando polas meixelas.
Finalmente, sen ver o xesto da súa man, aceptaron apagar o respirador que daba vida ao soño e ao corazón de Sofía.
Sentíase confusa, era a súa letra e estaba asinada por ela, pero non lembraba ter escrito nada.
Engurrou o papel de forma inconsciente e camiñando deixou caer a nota como caen as cabichas esgotadas. Dirixiuse cara o océano turquesa que tiña en fronte. Quería somérxerse e nadar entre arrecifes de coral.
Ao outro lado seus irmáns despedíanse, co mesmo océano esbarando polas meixelas.
Finalmente, sen ver o xesto da súa man, aceptaron apagar o respirador que daba vida ao soño e ao corazón de Sofía.