Macías
Carmina, 76, Lugo

Corría eu pola area húmida da praia. Gustaba do ar fresco e salgado que me batía na fronte, nas fazulas, nos beizos. Ao lonxe, o meu amor Macías reflectindo a luz do sol no seu rexo corpo mollado. Corremos ata fundirnos en repetidos bicos e abrazos. Naquela infinidade pura, ós vinte anos, con tódolos sentidos vibrando, en comuñón amorosa perfecta, o mundo e a vida son marabillosos...
Espertei.
Como todas as mañás, miña nai acomódame na cadeira de rodas. Albisco un cachiño de océano lembrando a miña vida de antes do accidente no que fiquei viúva do meu Macías.
Espertei.
Como todas as mañás, miña nai acomódame na cadeira de rodas. Albisco un cachiño de océano lembrando a miña vida de antes do accidente no que fiquei viúva do meu Macías.