Sempre
Carmen, 69, Sarria
Estou sentada ao carón dun vello carballo e lembro tempos pasados onde principiaba a miña vida. Eran máis lentos, cautos, pero con paixón.
Pregúntome agora, ¿Que sería se tomara un camiño diferente? ¿Que podería chegar a facer? E descubro que fixese o que fixera, faríame esta mesma pregunta.
Doume conta de que estamos sempre a empezar: dun ano, dun novo piso, da familia; hasta o noso corpo sente cambios e ás veces chocantes. Principiamos a nosa vida todos os días. Gustaríame propoñer uns comezos sen liortas, vida pacífica que nos leve a unha boa convivencia.
Pregúntome agora, ¿Que sería se tomara un camiño diferente? ¿Que podería chegar a facer? E descubro que fixese o que fixera, faríame esta mesma pregunta.
Doume conta de que estamos sempre a empezar: dun ano, dun novo piso, da familia; hasta o noso corpo sente cambios e ás veces chocantes. Principiamos a nosa vida todos os días. Gustaríame propoñer uns comezos sen liortas, vida pacífica que nos leve a unha boa convivencia.