Castiñeiro
Jesús, 42, O Vicedo

Contempleina acodada na baranda, embelesada no arroibado corazón da tarde. Namentres ían debullábanse pinga a pinga, folla a folla, as pólas do castiñeiro da esquina da horta; parecía un paxaro recén extinto nun crisol de ausencias e na veiga, ao lonxe, un feixe de cabras feras pacían preguiceiras polo prados da memoria.
Ao lonxe albiscábase o mar azul sobre o horizonte e paseniño ía descorrendo o río que facía de fronteira entre a visión e a memoria e era todo un fluir de recordos coas follas do castiñeiro centenario que tanta vida viu pasar pola súa cortiza