Amence no corazón
Cristina, 35, Burela
Finalista
Fronte a min, a fábrica de gres. Agora soamente quedan cascallos, paredes a medio caer suxeitas por un fío invisible, coma min; ao lonxe o faro, para que nas noites máis escuras os mariñeiros atopen o camiño, camiño que eu perdín...
Comeza o amencer. A fría e branca luz do faro estase a esvaecer; un río de tons alaranxados e rosados que o está anegando todo comeza a emerxer, facendo brillar as pequenas pingas de auga que repousan nas xanelas da fábrica e nas bágoas das miñas meixelas. Sinto a calidez, sinto a beleza, sinto o inicio de algo bo.
Comeza o amencer. A fría e branca luz do faro estase a esvaecer; un río de tons alaranxados e rosados que o está anegando todo comeza a emerxer, facendo brillar as pequenas pingas de auga que repousan nas xanelas da fábrica e nas bágoas das miñas meixelas. Sinto a calidez, sinto a beleza, sinto o inicio de algo bo.