Entre lusco e fusco
Cíes, 21, Vigo
Finalista
Sen rumbo, sen reloxo e baixo o crepúsculo carmesí, vivía á deriva. Dispoñíase a perseguir un soño, rumoreándolle ao seu insomnio que non se deixase vencer.
En metade da ondada, aferrándose á esperanza como un náufrago á táboa de salvación, quería saír dese abismo de dúbidas, daquelas que navegaban polas salificadas mareas do noroeste.
Nese paralelismo entre lusco e fusco, maxicamente rexurdiron recordos divagantes.
Coma se o finito fose un segundo infinito, o fulgor do Atlántico iluminou a escura mirada dos seus ollos negros, e ela descubriu que o seu camiño non era irse, senón quedar alí, onde todo comezou.
En metade da ondada, aferrándose á esperanza como un náufrago á táboa de salvación, quería saír dese abismo de dúbidas, daquelas que navegaban polas salificadas mareas do noroeste.
Nese paralelismo entre lusco e fusco, maxicamente rexurdiron recordos divagantes.
Coma se o finito fose un segundo infinito, o fulgor do Atlántico iluminou a escura mirada dos seus ollos negros, e ela descubriu que o seu camiño non era irse, senón quedar alí, onde todo comezou.