A oposición
Brais, 36, Vigo

Un pensamento utópico, unha necesidade desmedida e demasiado tempo libre para perderse entre soños imposibles. Naquel intre, presentábanseme dúas opcións: ser ou estar; escollín a que menos danaba ao meu eu do mañá: ser. Mentres tanto, o meu eu presente condenábase a un ano de soidade entre letras e pensamentos. Fantasías, anhelos e aspiracións entrelazadas con medias verdades e autopromesas que non dependen de min, procurando cimentos de tranquilidade capaces de facerenme sorrir. As decisións non marcan o destino, o encamiñan, e eu sigo perdido neste pensamento utópico, nesta necesidade desmedida e neste tempo libre infinito.