Vitruvia
Dorah, 54, Xove (Lugo)
Vitruvia pasábase o día buscando as cores do mar, dende que amencía ata o solpor.
Dende o seu lugar móvil, e con toda a súa mirada paralela, só podía ver, mirar, e aprehender as cores do ceo, e buscar a duras penas similitudes.
Recordaba leves vestixios e matices da cor da liquidez, de vela cando vertical era, pero dende que era ingrávida pero vívida, e mais salada que doce, só podía contar co seu propio soporte visual formando órbitas, a diestro e siniestro, arriba, abaixo, en ovalado e ata en cadrado.
Porque o seu destino era flotar sobre as augas
Dende o seu lugar móvil, e con toda a súa mirada paralela, só podía ver, mirar, e aprehender as cores do ceo, e buscar a duras penas similitudes.
Recordaba leves vestixios e matices da cor da liquidez, de vela cando vertical era, pero dende que era ingrávida pero vívida, e mais salada que doce, só podía contar co seu propio soporte visual formando órbitas, a diestro e siniestro, arriba, abaixo, en ovalado e ata en cadrado.
Porque o seu destino era flotar sobre as augas