Microrrelatos

Foran amigas sempre. Naceran na mesma aldea. A vida marcoulles camiños separados, pero mantiveron a amizade e tódolos anos na sesión vermút na festa da aldeiña, bailaban xuntas un pasodobre.
—Este ano non hai verbena, avoa. Polo virus.
—Eu vou ir igual.
Tareixa era...

En tres palabras: Tenemos que hablar. Necesito mi espacio. No me quiere. Gracias por todo.

Y aún peor: No queda hielo. Tortilla sin cebolla. Mañana es lunes. Inspección de Hacienda.

A avoa dicía que as tormentas duraban sete días. Aseguraba, tamén, que sempre comezaban na enchente da marea. «Vou tronar!», respondía cantareira se alguén lle preguntaba polo seu destino cando saía da casa chovendo. E ríase.
Agora a avoa esqueceu a retranca. Adoita ...

Pregúntalle ao vento cantas miradas fixo bailar.

A escaseza de papel hixiénico, primeiro, e o desabastecemento de piscinas de xardín, despois, propiciou o seu reencontro co bidé e o aspersor.

Esta mañá o mundo comezou de novo, perfecto, limpo e enteiro. Erguinme cheo da enerxía de toda unha vida e da forza de todas as persoas ao meu redor. Saín á rúa dando voltas, como si fose quen de voar. A chuvia miúda molla as rúas e o sol escintilante quenta os cumios ...