A dúbida mortal
Xose Manoel, 33, Santiago De Compostela
O máis perigoso do medo é a súa simpatía. A lealtade íntima do amigo co que sobran as palabras.
Sempre mira por ti. O medo gusta de dar a razón. É o lume do candil na noite pecha. Cómenos vivos, pouco a pouco, caladiño.
Troca as sombras en diaños e fala ben mal. Dille paz á violencia. Endexamáis pensou ben de ninguén.
Escorréntano poucas cousas. A que máis, a fe. Disque é filla del. Que pelexan eternamente polo futuro das personas.
O medo quéreo comer, pero ela ten outros plans que non son nosos para saber.
Sempre mira por ti. O medo gusta de dar a razón. É o lume do candil na noite pecha. Cómenos vivos, pouco a pouco, caladiño.
Troca as sombras en diaños e fala ben mal. Dille paz á violencia. Endexamáis pensou ben de ninguén.
Escorréntano poucas cousas. A que máis, a fe. Disque é filla del. Que pelexan eternamente polo futuro das personas.
O medo quéreo comer, pero ela ten outros plans que non son nosos para saber.