O destino do futuro
O poeta do monte, 18, Laxe

-Hola, -Díxenlle o meu fillo pola mañá ao espertar.
-Hola pailán, ¿qué necesitas agora?
-Pois se me podes traer a miña prótese da perna.
El marchou e volveu onda min pero sen o que eu pedira, traía uns papeis na man e dixo:
-Aquí tes os papeis da residencia, dende hoxe olvida que son teu fillo, non te volverei a ver nin nada, para min un discapacitado non pode ser pai.
Eu collín e lín os papéis mentras o meu rostro se enchía de vágoas, non o entendía, so podía saber que este será o destino de moitos.