O reloxo de sempre
Iria, 34, Guitiriz

O reloxo marcou as 23:59 e o meu corpo paralizouse, sabendo o que ía acontecer. O corazón aceleraría para logo frear en seco e deixar de latir, xusto as 00:00, xusto a tempo. O reloxo, canso, minorou a velocidade antes de completar o minuto.
O galo cantou e o espertador soou, outra vez. ¿Cómo podía estar vivindo aquilo cada noite? Sería que estaba a soñar o meu destino, ou sería cousa de meiGA DISquen...