Tren con destino: nostalxia
Mary, 35, Ourense
Dirixinme á estación con paso lixeiro. Algunha vez perdera o tren... pero agora non podía permitirmo. Agardábame unha viaxe moi especial!
A parada inicial chamábase "Primeira palabra: colognia". Como me gustaba coller calquer aroma e vacialo por riba de min!
Cando arricamos de novo, o traqueteo espertoume. Chegaramos á segunda parada nun triscar de ollos: "A merenda cos avós". Pasar a tarde con eles sempre era igual a chocolate e agarimos!
A derreida parada levaba unha sorpresa: "Rotura de clavícula". Saltando do sofá, recordei unha das peores dores que sentira na vida.
Fin da viaxe! - berrou o maquinista.
A parada inicial chamábase "Primeira palabra: colognia". Como me gustaba coller calquer aroma e vacialo por riba de min!
Cando arricamos de novo, o traqueteo espertoume. Chegaramos á segunda parada nun triscar de ollos: "A merenda cos avós". Pasar a tarde con eles sempre era igual a chocolate e agarimos!
A derreida parada levaba unha sorpresa: "Rotura de clavícula". Saltando do sofá, recordei unha das peores dores que sentira na vida.
Fin da viaxe! - berrou o maquinista.