Ata que se apague o sol
C, 30, Sarria

Non es o meu destino, nin eu son o teu. Non quero que me baixes a lúa nin eu estarei aos teus pés.
Pero podo prometerche que te amarei da mellor maneira que sei, coa mente e o corazón e con cada poro da miña pel.
Devezo por bicarte e que me toques ata arder a pel. Porque esteas espido ao meu carón e que che brillen os ollos cada vez que me ves.

Porque amar non é vergoña nin rubor, porque nada hai máis bonito que o amor. E eu quero amarte sempre ata que se apague o sol.